માણસના જીવનની પહેલી અને છેલ્લી ભાષા એટલે...

કેટલુંક એવું પણ હોય જે વગર અડે પણ સ્પર્શી જાય, જેમ ભરમેળામાં કોઈ પાંપણની કોરથી અડકી જાય...

- મિલી મેર

અમેરિકાના રોચેસ્ટર શહેરમાં ૧૯૯૫ના વર્ષમાં અધૂરા મહિને બે છોકરી ઓનો જન્મ થયો. જોડિયાં બહેનો. જેક્શન ફૅમિલીની આ જોડિયાં બહેનો માં એકનું નામ કિરી અને એકનું નામ બ્રીએલ. જન્મ સમયે બેઉં બહેનોનું સંયુક્ત વજન માત્ર ૨ કિલોગ્રામ હતું, કિરી ૧.૧ કિલોગ્રામ હતી અને બ્રીએલ માત્ર ૯૦૦ ગ્રામની. જન્મ થતાં જ જીવનનો જંગ શરૂ થયો. બેઉ બહેનોએ જીવનનાં પ્રથમ થોડાં અઠવાડિયાં ઇન્ક્યુબેટરમાં (આપણે જેને કાચની પેટી કહીએ છીએ એમાં) વિતાવ્યાં. બંનેમાંથી કિરી પ્રમાણમાં તંદુરસ્ત હતી, પણ બ્રીએલ ટકી રહેવા માટેનો સંઘર્ષ કરી રહી હતી. એક સમયે બ્રીએલનો શ્વાસ ધીમો પડવા લાગ્યો હતો અને તેના ધબકારા ધીમે ધીમે ઘટતા જ જતા હતા. ડૉક્ટરો એમનાથી જે કંઈ થઈ શકતું હતું એ કરી જ રહ્યા હતા, પરંતુ કોઈ પ્રયત્ન કારગર સાબિત નહોતો થતો.