એક પત્ર વસંતનો વેલેન્ટાઇન ડે ઉપર...

સમજાવો પ્યારે આપણા બની બેઠેલા ઠેકેદારોને કે બહુ ચિંતા ન કરે... કોઈ બગડી નહિ જાય... પ્રેમ લાંછન નથી, એ તો છે સદ્ભાગ્ય...

- સમીર ભટ્ટ

સદૈવ મીઠું મલકતા, હળવા સૂરે મસ્તીભરી વાણી બોલતા ‘તરુણ’ સંપાદકજી, વૃદ્ધોની ઊંઘ ઊડી જાય તેવા દિવસો સામે આવી ઊભા છે. વૅલેન્ટાઇન વીક પસાર થઈ રહ્યું છે. ગિફટ, ચોકલેટ, હગ, પ્રોમિસ, મીઠાં મધુરાં ચુંબનો અને વોટ નોટ.... દિવસો ગુલાબી ગુલાબી છે અને રાતો રોશન છે. ક્યાંક હરખની હેલી છે તો, ક્યાંક ઊના નિસાસા છે. આપણો ગુજરાતી કવિ રમેશ પારેખ યાદ આવે છેઃ

 ‘હેકકે હુક્કુ હે દિનમાન થિયા રે

, પાંચ સાત છોકરા જવાન થિયા રે

, હાળા બુઢિયાવ કરશે ગુસપુસ,

ફહ ફહ નિસાસા નાખશે.’

ચોકીદારો સાવધ છે આ વૅલેન્ટાઇન બાબતે, તો ચોર ચાર ચાર ચાસણી ચડે તેવા ચકોર છે એની ઉજવણી માટે. . રમેશ પારેખનું જ એક બીજું ગીત યાદ આવી જાય આ માહોલમાં..

‘ખીંટીએ ઓઢણીને પૂછ્યું: ‘ક્યાં ચાલ્યા?

’ઓઢણીએ કહી દીધું: ‘ઊડવા’,

ઉંબર કહે તને અધવચ્ચે ઝાલશું,

ઓઢણી કેઃ ઝાલ્યો ઝાલ્યો....

ના નઈ જાવા દઉં નઈ જાવા દઉં

‘એમ કહી હીંચકાએ માંડ્યું કિચૂડવા’

ખીંટી, ઉંબર, હીંચકો ભલે રોકે, પણ

ઓઢણી તો ઊડવાની...કોની સાથે?

વાયરાએ કીધું: ‘હાલ્ય બાઈ સોપ રાખ્ય,

 અમે તને નહીં દઈએ બૂડવા’

વાયરા સાથે ઊડતી ઓઢણીના દિવસો છે. યસ, વૅલેન્ટાઇનનો વાસંતી વાય૨ો ફૂંકાયો છે. યુવાન હૈયાંઓ થનગનતાં હોય ત્યારે બીજા છેડે ગુસપુસ, નિસાસા કે બળજબરી કરતા, ખીંટી, ઉંબર કે તેલ ઊંજ્યા વિનાના સૂકા કિચૂડતા હીંચકા જેવા વય(અને વૃદ્ધિમાં) વૃદ્ધો ‘હવે તો હદ થઈ’, ‘બધું બગડી ગયું’, ‘પહેલાં આવું નહોતું’, ‘આવું તો કેમ ચાલે?’, ‘આ વિદેશી કલ્ચર’, ‘આ આપણું નથી’ આવું આવું બધું બબડે, ધોકા પછાડે ત્યારે શું કરવું? એને સમજાવીએ કે આ વૅલેન્ટાઇન તો આજકાલનો ઉપાડો છે, પણ યુવાની તો દરેક સમયે લાગણીની નિબંધ અભિવ્યક્તિ કરતી જ હોય... એનાં રૂપ બદલાય, પણ વાત તો એકની એક જ.... વીલ યુ બી માય વૅલેન્ટાઇન? ફરક એટલો જ કે ત્યારે વૅલેન્ટાઇન ડે કે વીક ન હતા... વસંત નામની એક આખી ઋતુ હતી પ્રેમીજનોના નામે...