બિંજ-થિંગ

ગુજ્જુ એન્જિનિયર હિરેન ચૌધરી બન્યા સિનેમેટોગ્રાફર

- પ્રિયંકા જોષી

સિનેમા એટલે અંધારાં-અજવાળાંની રંગીન સૃષ્ટિ! લાઇટ, કૅમેરા અને ઍક્શનની આ દુનિયા પડદા પર પ્રદર્શિત થાય છે ત્યારે અસંખ્ય લોકોની ભાવનાઓ તેની સાથે જોડાય છે. સિનેમા સાંપ્રત સમાજ અને પ્રવાહોનું પ્રતિબિંબ તો છે જ, સાથે-સાથે જનમાનસ પર તેનો પ્રભાવ એટલો પ્રબળ હોય છે કે સિનેમા થકી નવા વિચારો, નવા પ્રવાહોનું નિર્માણ પણ શક્ય છે. આપણે જોયું છે કે રોટી, કપડાં અને મકાન માટે દિવસ-રાત ઝઝૂમતાં લોકોમાં પણ સિનેમાની ચાહના ક્યારેય ઓછી થઈ નથી. પડદા પર સંચરતાં દશ્યોનો પડઘો દરેક વ્યક્તિના ચિત્ત પર પડે છે. પોસ્ટર ફાડીને જ્યારે નાયક દેખા દે છે ત્યારે તો મોટા ભાગની આંખો એ સીન જુએ છે, તો કેટલીક જૂજ આંખો બિહાઇન્ડ ધ સીન જુએ છે. એટલે જ એમને રસ પડે છે, તેની નિર્માણ પ્રક્રિયામાં.

મોડાસા તાલુકાના ઉમેદપુર ગામના હિરેન ચૌધરીને પણ ચોક્કસપણે આવી જ સર્જનાત્મક દૃષ્ટિની ભેટ મળી હોવી જોઈએ, નહિતર ગામડા ગામમાં વસતાં એક ખેડૂત પરિવારના યુવાનને ફિલ્મ મૅકિંગનો વિચાર આવે જ શી રીતે! જોકે, ફિલ્મ મૅકિંગ સાથે જોડાયેલા આ ગુજરાતી યુવાનની કથની ઓછી ફિલ્મી નથી. બાળપણમાં અભ્યાસની સાથે-સાથે નાટક વગેરે જેવી ઇતર પ્રવૃત્તિઓમાં પણ તેમને ખૂબ રસ રહેતો. એ દિવસો દરમિયાન જ યુવક મહોત્સવમાં રઘુવીર ચૌધરી રચિત નાટક ‘ડિમ લાઇટ’ ભજવેલું. એથી કહી શકાય કે કથાને વિઝ્યુલ ફોર્મમાં વ્યક્ત કરવાની તેમની સૂઝ શાળાના દિવસોમાં જ ઝળકી હતી.