વર્ષ ૨૦૦૪...
પંદર વર્ષનાં વહાણાં પછી ભારતની ક્રિકેટ ટીમ પાકિસ્તાન રમવા ગઈ હતી. પાંચ વન-ડે અને ત્રણ ટેસ્ટનો પ્રવાસ હતો. પહેલી વન-ડે મૅચ હાર્યા પછી પણ ભારતે એ સિરીઝ જીતી લીધી હતી. સ્વાભાવિક છે કે ભારતીય ખેલાડીઓ સાતમા આસમાનમાં વિહરતા હતા. ટીમનો કૅપ્ટન હતો સૌરવ ગાંગુલી. એનું હુલામણું નામઃ દાદા. ગાંગુલી આમ પણ એના આક્રમક સ્વભાવ અને તડ-ફડ જબાન માટે જાણીતો હતોઃ ખરા અર્થમાં દાદા!
ચિત્રલેખા વતી ભારતીય ટીમના એ પાકિસ્તાનપ્રવાસમાં જવાનો મોકો મને મળ્યો હતો. વન-ડે શ્રેણી જીત્યા પછી ભારતીય ટીમના મૅનેજર ડૉ. રત્નાકર શેટ્ટી થોડા પત્રકારો સાથે બેઠા હતા. વાતવાતમાં એમણે એક મજેદાર કિસ્સો કહ્યો...
ભારતીય ટીમ પાકિસ્તાન રવાના થઈ એ પહેલાં બધા ખેલાડીઓએ તત્કાલીન વડા પ્રધાન અટલ બિહારી વાજપેયીના નિવાસસ્થાને જવાનું હતું. વાજપેયીજી થોડા ઋજુ હૃદયના. એમણે ટીમના કૅપ્ટન તરીકે ગાંગુલીને કહ્યું: ‘મૅચ જીતો ન જીતો, પાકિસ્તાનીઓનાં દિલ જીતીને આવજો.'
દાદાથી બોલ્યા વગર ન રહેવાયું: ‘દિલ જીતશું... પણ મૅચ તો જીતશું જ!' ગાંગુલીએ જે રીતે જવાબ વાળ્યો હતો એનાથી બધા સ્તબ્ધ થઈ ગયા. એક સાથી ખેલાડીએ તરત વાત વાળી લીધીઃ ‘સર, અમે ખેલાડીના જુસ્સા સાથે જ રમીશું અને અમારી રમતથી પાકિસ્તાની પ્રજાનાં દિલ જીતીને આવીશું. આખરે તો બે દેશના સંબંધ સાચવવાની અમારી પણ જવાબદારી છે!’
વાજપેયીજી આ ઠાવકો જવાબ સાંભળી ખુશ થઈ ગયા. સૌરવ ગાંગુલીનો એ સાથી ખેલાડી હતોઃ રાહુલ દ્રવિડ. બન્ને સમાન ઉંમરના, આંતરરાષ્ટ્રીય ક્રિકેટમાં બન્નેનો પ્રવેશ એકસાથે, એક જ મૅચમાં. જો કે બન્નેના વાણી-વ્યવહારમાં જમીન-આસમાનનો ફરક. ગાંગુલી એકદમ આક્રમક, તડ ને ફડ કરનારો, દ્રવિડ શાંત, મરતાંને મર ન કહે એવો. આપણી ભાષામાં એને ટાઢું માટલું કહી શકીએ એવો.
ફાઈનલના ત્રણ એક્કા વિરાટ કોહલી, હાર્દિક પંડ્યા અને જસપ્રીત
This story is from the July 15, 2024 edition of Chitralekha Gujarati.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 9,000+ magazines and newspapers.
Already a subscriber ? Sign In
This story is from the July 15, 2024 edition of Chitralekha Gujarati.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 9,000+ magazines and newspapers.
Already a subscriber? Sign In
જલસાઘર
...તો આર.કે. સ્ટુડિયો ક્યારે બન્યો હોત? કેવીક ઉજવણી થતી આર.કે.માં બર્થડેની?
સ્ટૉક માર્કેટમાં રિટેલ ઈન્વેસ્ટર્સની સક્રિયતા શેનો સંકેત છે?
શૅરબજારમાં રિટેલ પાવરનું જોર વધી રહ્યું હોવાનાં કારણો જાણવાં-સમજવાં મહત્ત્વનાં છે. કેમ રિટેલ ઈન્વેસ્ટર્સ વર્ગ વધુ સક્રિય થયો છે? ફોરેન ઈન્વેસ્ટર્સની સામે આપણા ભારતીય રોકાણકારોની શક્તિ વધે એમાં કોનું હિત છે? આમાં સમજવા અને ભળવા જેવું ખરું...
રોક્યા એ રોયા...
‘લાલચ બહોત બૂરી બલા હૈ...’ એ વાત આપણે બધા જાણીએ છીએ અને સમજીએ પણ છીએ. તેમ છતાં ‘એકના બે’ કે ‘એકના ચાર’ કરી આપવાની ઑફર કાને પડતાં જ આપણે એ માટે લલચાઈએ તો છીએ જ. હમણાં ગુજરાતમાં બહુ ગાજતું ‘બીઝેડ’નું છેતરપિંડી પ્રકરણ આપણી આવી વૃત્તિનું પરિણામ છે. આવું અગાઉ પણ થયું છે અને હજીય અટકવાનું તો નથી જ.
સૌથી પ્રાચીન એવા આ વ્યવસાયને ગુનો ગણવાનું બંધ કરીએ...
સમાજને ‘સ્વચ્છ’ રાખવાનું કામ કરતી રૂપજીવિનીઓને પાયાના અધિકાર ક્યારે મળશે?
ઓછામાં ઝાઝું સમજો... માનસિક સ્વાસ્થ્ય જાળવો!
ઘરમાંથી અને જીવનમાંથી પણ નકામી-બિનજરૂરી ચીજોનો નિકાલ કરો તો મનનો ભાર ઓછો થશે.
લગ્ન પહેલાં આપો ચહેરાને કુદરતી રામક
વેજિટેબલ જ્યુસમાં આ ચીજો ઉમેરી શિયાળાને બનાવીએ હેલ્થી ને હૅપ્પી.
એની રંગોળીના રંગ એટલે જાણે સેવાની સરવાણી
રંગોળી માત્ર દિવાળીના દિવસોમાં જ હોય એવું જરૂરી નથી. કોઈ પણ પ્રસંગે રંગોળી બનાવી આ કળાને કારકિર્દીમાં પલટી નાખી અને સાથોસાથ એ દરમિયાન જ ગરીબોને નિયમિત મદદરૂપ થવાનું વિચારનારા યુવાનો ઘણા ઓછા હોય છે. જો કે રંગોળીકળામાં નિપુણ એક રાજકોટવાસી યુવતીએ પોતાની કમાણીમાંથી જરૂરતમંદ લોકોને સહાય કરીને યુવાપેઢીને નવો રાહ ચીંધ્યો છે.
બાપુનું કથામૃત બન્યું વિદ્યાર્થિનીના સંશોધનનો વિષય
મોરારિબાપુ શિક્ષણ રાહ બતાવે રામાયણ
એક મકાન ઐસા ભી.
જાણીતા સંગીતકાર બપ્પી લહિરીના હમશકલ એવા ખંભાતના બાલમુકુંદ પરીખનું ઘર ખરેખર જોવા જેવું છે.
તમને ખબર છે, અમદાવાદની પોતીકી છે આશાવલી સાડી?
આશરે સાતસો વર્ષ પહેલાં ભીલ રાજા સ્થાપિત આશાવલ નગર એટલે કે આજના અમદાવાદના એક વિસ્તારમાં અનેક હાથસાળ ચાલતી, એમાં રેશમની સાડી કુદરતી રંગોથી બનતી. હવે જો કે એક જ પરિવાર આ સાડી બનાવે છે. પ્રાકૃતિક સામગ્રી અને હાથવણાટની આગવી શૈલીથી ઓપતી આ સાડી સાથે એ પરિવારે બીજા દેશની વસ્ત્રકળાનો પણ સમન્વય સાધ્યો છે.