கமழ்ந்தன பூக்கள்

‘‘சீதா ஓடிவா... அங்க என்ன பண்ற?’’ என்று கேட்டுக்கொண்டே மல்லிகை, கனகாம்பரம், செவ்வந்திப்பூக்களை எல்லாம் ஒரு கூடையில் எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினாள் வேதவல்லி.

- செந்தில்குமார் அமிர்தலிங்கம்

‘‘இதோ வரேன்மா...’’ என்றபடி தோட்டத்தில் பறித்த மல்லிகைப் பூக்களை வாழைநாரில் சரமாய்த் தொடுத்து எடுத்துக்கொண்டு ஓடி இரண்டு முழம் அளவுக்கு அழகாய்த் தொடுத்திருந்த பூச்சரத்தை அம்மாவிடம் காட்டிச்சிரித்தாள்.

‘‘அடடே! அழகா கட்டியிருக்கியேடா...’’ என்ற வேதவல்லியிடம், ‘‘கொஞ்சம் இருமா...’’ என்று சொல்லிக்கொண்டே ஒரு சிறிய நாற்காலியை இழுத்துப் போட்டு சுவரில் மாட்டியிருந்த பாட்டி லட்சுமியின் புகைப்படத்திற்கு அந்த பூச்சரத்தை மாலையாகத் தொங்கவிட்டாள்.

வேதவல்லியும் தனது அம்மா லட்சுமியின் புகைப்படத்தின் முன் நின்று கண்கள் கலங்க கும்பிட்டுவிட்டு ‘‘வா கண்ணு போலாம்...’’ என்று சீதாவை அழைத்துக் கொண்டு பூக்கூடையைத் தூக்கி தலையில் வைத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள்.

சீதாவும் வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு உதிரிப்பூக்கள் நிறைந்த இரண்டு சிறிய பைகளை எடுத்துக் கொண்டு கொலுசு அணிந்த தேவதையாக வேதவல்லியின் பின்னால் நடந்தாள். சுமார் ஒரு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கும் சிவன்கோயில் வாசலில் பூக்கடை போட்டிருந்தாள் வேதவல்லி.சீதாவும் பள்ளி விட்டு வந்ததும் வேதவல்லிக்குத் துணையாக பூக்கடையில் இருப்பாள்.அம்மா பூ கட்டும் அழகை ரசித்துப் பார்ப்பாள்.

பிறகு அவளே பூ கட்டவும் ஆரம்பித்து விட்டாள். இப்பொழுது அம்மாவை விட அழகாகவே பூக்களை கட்டவும் தேறிவிட்டாள்.சீதா பிறந்த ஆறு மாதத்திலேயே அவளது அப்பா உடல்நிலை சரியில்லாமல் இறந்துவிட்டார். வேதவல்லியின் அம்மா லட்சுமிதான் தூணாக இருந்து குடும்பத்தை காத்தாள். வேதவல்லி பூக்கடைக்குச் சென்ற பிறகு சீதாவை லட்சுமி பாட்டிதான் கண் போல பார்த்துக் கொண்டாள்.

அதனால் சீதாவுக்கு பாட்டிதான் எல்லாம். தினமும் காலையில் நாலு  மணிக்கு எல்லாம் எழுந்து பூக்களைப் பறித்துத் தயார் செய்து ஐந்து மணிக்கு எல்லாம் கிளம்பி விடுவாள் வேதவல்லி.
அதன் பிறகு காலை உணவு தயார் செய்து சீதாவை பள்ளிக்கு அனுப்பும் வேலை லட்சுமி பாட்டியுடையது. பத்து மணிக்கு வேதவல்லி வீட்டிற்கு வருவாள். மீண்டும் மாலை நாலு மணிக்கு பூக்களுடன் கோயிலுக்குக் கிளம்பிவிடுவாள்.