…’ને મને ‘અંતરનાદ’ થયો કે હું કંઈક વિશેષ કરવા આવ્યો છું

ધો. ૧૦ અને ૧૨માં માંડ પાસ થનાર વિદ્યાર્થી વિશે કેવી માન્યતા હોય? એ જ કે, આ છોકરો ભવિષ્યમાં કંઈ ઝાઝું કાઠું કાઢશે નહીં, પરંતુ અંતરના અવાજને અનુસરી જ્યારે એ વિદ્યાર્થી આઈએએસ ઓફિસર બને ત્યારે! વાત છે ભરૂચના કલેક્ટર તુષાર સુમેરાની..

- ગરિમા બ્રહ્મભટ્ટ

બરાબર સવારના ચાર વાગ્યા હતા અને હું જોધપુર વિસ્તારની એક હોસ્પિટલના સ્પેશિયલ રૂમની બારીમાંથી અમદાવાદના ઘડીભર શાંત થઈ રહેલા રસ્તા પર જોઈ રહ્યો હતો. થોડી થોડી ક્ષણે નજર રૂમના બેડ પર પડતી, જ્યાં મારા પિતાજી ઓપરેશન કરાવ્યા પછીની બેભાન અવસ્થામાં હતા. મારી નજર સમક્ષ તેમની વાતો પડઘાતી હતી કે દીકરા, લક્ષ્ય અધૂરું ના છોડતો. ત્યાં જ તેમની ઝીણી ખૂલતી આંખો સામે મારી નજર પડી. હું તરત દોડીને તેમની પાસે જઈને બેસી ગયો, ક્યારનોય ગળે દાબી રાખેલો ડૂમો અવાજ સાથે બહાર આવ્યો, મારાથી બોલાઈ ગયું કે, ‘પપ્પા સુખમાં તો નહીં, તમે તો મને દુ:ખમાં પણ ભાગીદાર ના બનાવ્યો.’ માતા શિક્ષિકા હતાં માટે મને ગળથૂથીમાં જ શિક્ષણ મળ્યું હતું. છતાંય શરૂઆતથી ભણવામાં સામાન્ય વિધાર્થી તરીકે જ મારી ગણના થતી. જોકે પિતાજી પાસેથી ધારે તે કરી બતાવવાનો ગુણ પણ મેં કેળવ્યો હતો. માટે જ અસામાન્ય સંજોગોમાં પણ મક્કમતાથી અભ્યાસ કરીને પોતાના દ્રઢ સંકલ્પને હું સિદ્ધ કરી શક્યો.

મને આજે પણ યાદ છે જ્યારે મારું દસમા ધોરણનું પરિણામ આવ્યું હતું. હું અને મામા, બંને મારું રિઝલ્ટ લેવા ગયા હતા. મારા અંગ્રેજીમાં ૩૫ અને ગણિતમાં ૩૬ માર્ક્સ હતા, મારા માટે તો પાસ થવું તે જ ઘણી મોટી સિદ્ધિ હતી. મેં મામાને કહ્યું કે મામા, હું પાસ થઈ ગયો, એટલું જ બસ છે. ત્યારે ઉદાસ ચહેરે મામાએ મારી સામે જોયું અને એટલું જ બોલ્યા કે, ‘દીકરા, તારી લાયકાત કરતાં આ પરિણામ ઘણું ઓછું છે, ભલે તું ખુશ થતો હોય.