ભારતની 'ટોય સ્ટોરી'માં નવો અધ્યાય

થંજાવુર, વારાણસી, ઉદયપુર, બંગાળનું ચિત્તોડગઢનું બસ્સી, આંધ્રપ્રદેશના નતુનગ્રામ, કોન્ડાપલ્લી, અટીકોપક્કા અને કડપ્પા, મહારાષ્ટ્રનું સાવંતવાડી, તેલંગણાનું નિર્મલ જેવાં ઘણાં સ્થળો વિવિધ પ્રકારનાં રમકડાંઓ માટે વિખ્યાત છે

- સ્પર્શ હાર્દિક

સંસ્કૃત સાહિત્યના વિખ્યાત નાટક ‘મૃચ્છકટિકમ્’નું નામ એના રચિયતા શૂદ્રકે કથામાં આવતાં માટીનાં રમકડાં પરથી રાખેલું. કથામાં વસંત સેના પોતાના પ્રેમી ચારુદત્તના દીકરાનું માટીના ગાડાનું રમકડું પોતાના સોનાનાં આભૂષણોથી ભરી દે છે, કારણ કે ચારુદત્તના દીકરાના મિત્રો પાસે સોનાનું બનેલું ગાડાનું રમકડું હોય છે. એમના વાદે હવે તેને પણ એવું જ રમકડું જોઈએ છે. અન્યો પાસે વધારે સારું, આકર્ષક કે મજા કરાવે એવું રમકડું હોય તો એ અથવા એવું બીજું રમકડું મેળવવાની વૃત્તિ બાળકોમાં સહજ હોય છે. શરૂઆતના વિકાસ દરમિયાન એમને કેવાં રમકડાં અપાય છે અને એ કેવાં રમકડાં પ્રત્યે વધુ આકર્ષાય છે એ એમના ભવિષ્યના ઘડતરમાં મહત્ત્વનો ભાગ ભજવે છે. કોઈ સંસ્કૃતિ, પ્રાંત કે દેશનાં બાળકોના હાથમાંથી ત્યાંનાં પરંપરાગત રમકડાંઓ છોડાવીને અન્ય પ્રકારનાં રમકડાંઓ પકડાવી દેવામાં આવે તો એ બાળકો મોટા થયા પછી પોતાના મૂળથી વિમુખ થઈ જાય એવી સંભાવના પ્રબળ.