ચિત્રકળા પણ આપી શકે છે જીવનદાન

ભુજનાં એક શિક્ષિકા પોતાના સંતાનના મૃત્યુ પછી ડિપ્રેશન સહિતની અનેક માંદગીનો શિકાર બન્યાં હતાં ત્યારે તેમણે ચિત્રકળાના પોતાના શોખને જીવંત કર્યો તો આ શોખે તેમને સજીવન કર્યાં. આજે ૮૩ વર્ષની ઉંમરે પણ તેઓ પોતાના શોખને જીવન બનાવીને જિંદગીને માણી રહ્યાં છે. કચ્છી કળા સાથે દોરેલાં રામાયણ, જૈન તીર્થંકરો, શ્રીનાથજી, રાધા-કૃષ્ણનાં ચિત્રો તેમની આજીવન ચિત્રસાધનાની શાખ પૂરે છે. તીર્થંકરોનાં ચિત્રો રાજસ્થાનના દેરાસરની શોભા બન્યાં છે.

- સુચિતા બોઘાણી કનર

મનને બહેલાવવા માટે, સમય પસાર કરવા માટે કે જીવનરસ જળવાઈ રહેવા માટે અનેક લોકોને શોખ ઉપયોગી થાય છે, પરંતુ ક્યારેક આ ‘શોખ’ પોતે જ જીવન બનીને ‘શોક’ને હરનારો સાબિત થાય છે. જીવનની સંધ્યાએ જ્યારે પથારીમાં પડીને માંદગી સાથે ઝઝૂમતાં ઝઝૂમતાં આખરી મંજિલની રાહ જોનારા લોકોને જોઈએ ત્યારે ૮૩ વર્ષની ઉંમરે પણ પોતાના શોખને જીવંત રાખીને જિંદગીને માણવા જેવી બનાવતાં ભુજનાં શિક્ષિકા એક ઉદાહરણરૂપ લાગે છે. ઉંમર મુજબ પોતાને શારીરિક તકલીફો હોવા છતાં તેના ઉપર તેમણે જાણે ચિત્રકળાની મદદથી વિજય મેળવી લીધો છે.

મૂળ ભુજનાં અને હાલ મુંબઈ રહેતાં કુંજલતાબહેન રશ્મિભાઈ સાવલા નામનાં શિક્ષિકાએ આજે ઢળતી જીવનસંધ્યાએ ચિત્રકલાના શોખને જીવંત રાખ્યો છે. તેઓ દિવસના આઠેક કલાક સતત બેસીને ચિત્રો બનાવે છે. કોઈ કોઈ ચિત્ર ૩-૪ દિવસમાં બની જાય તો કોઈને બનાવતાં ૩-૩ મહિના પણ લાગી જાય, પરંતુ ચિત્રકામ કરતી વખતે તેમને સમયનું ભાન પણ રહેતું નથી. ઉંમરના કારણે લાંબો સમય બેસી રહેવાથી તેમની કમર અને વાંસો હવે અકળાઈ જાય તો થોડી વાર માટે પથારીમાં આડા પડી જાય, પરંતુ ચિત્ર પૂરું કર્યા વગર તેમને જરા પણ ચેન પડતું નથી. એક દીકરી નાનપણમાં ગુજરી જતાં, લાગેલો આઘાત તેમને મૃત્યુ સમીપ લઈ ગયો હતો, પરંતુ ચિત્રકળાએ નવજીવન આપ્યું હતું.