એની મમ્મી માટે લોહીનો ઉકાળો ને ખોટા ખર્ચા કરનારો છોકરો, નાની માટે બીજે ક્યાં જવાનો? ભૂતનું ઘર પીપળો અને સુપર હિટ ગુજરાતી ફિલ્મ ઝમકૂડીનો બાબલો વિરાજ ઘેલાણી એક વરસાદી સાંજે મુંબઈમાં ચિત્રલેખાની ઑફિસે આવે છે ગપ્પાં મારવા... અને ગપ્પાંગોષ્ઠિમાં જૂની-નવી વાતો વરસે છે અનરાધાર. ઈન્સ્ટાગ્રામ, યુટ્યૂબ જેવાં ઈન્ટરનેટનાં વિવિધ મિડિયા પર મશ્કરા વિડિયો બનાવતા વિરાજનો નૉટ સો મશ્કરો ઈન્ટરવ્યૂ.
ચડ્ડી પહન કે ફલ ખીલા હૈ...
મુંબઈમાં મધ્યમવર્ગી લોહાણાપરિવારમાં જન્મેલો વિરાજ એન્ટરટેઈન્મેન્ટ તરફ વળ્યો એનાં મૂળિયાં બાળપણમાં છે. એ કહે છેઃ ‘નાનો હતો ત્યારે ચાળા પાડવામાં એક્સ્પર્ટ હતો. બધે હોય એમ અમારી બિલ્ડિંગમાંય એક-બે રહેવાસી ખડૂસ હતા. ક્રિકેટ રમતાં બૉલ એમના ઘરમાં જાય તો ન આપે, અમે રમી ન શકીએ એટલે કમ્પાઉન્ડની લાઈટ બંધ કરી દે, વચ્ચોવચ કાર પાર્ક કરી દે. હું આવા લોકોના ચાળા પાડતો. દોસ્તોને એ ગમતું ને ફરમાઈશ કરતા કે હવે ફલાણાના ચાળા પાડ. ઘરે મહેમાન આવે તો મમ્મી-પપ્પા એમની સામે કંઈ કરવાનું કહે એ પહેલાં હું જરાય શરમાયા વિના ડાન્સ કે ઍક્ટિંગ જેવી કળા બતાવી દેતો. હું જે કરું એથી લોકો ખુશ થાય, તાળી પાડે, એમાં મને બહુ મજા આવતી અને એ રીતે અટેન્શન મળતું એ ગમતું. અહીંથી એન્ટરટેઈન્મેન્ટનો કીડો લાગ્યો.'
લાઈફ ઈઝ અ રેસ...
શાળાશિક્ષણ બાદ વિરાજે એન્જિનિયરિંગમાં ડિપ્લોમા કર્યો, ડિગ્રી લેવી જરૂરી હતી એટલે એમાં ઍડ્મિશન લીધું, પણ મન લાગતું નહોતું. એ કહે છેઃ ‘એન્જિનિયરિંગ જામતું નહોતું. વળી, વરસની અઢી લાખ રૂપિયા ફી હતી એ કાઢવાનો પણ પ્રશ્ન હતો એટલે બ્રેક લેવો જરૂરી હતો. ઘરમાં ચર્ચા થઈ ને ટ્યુશન-ટીચર મમ્મી બિજલબહેને કહ્યુંઃ જા, એક વર્ષ ને આપ્યું... જી લે અપની ઝિંદગી. એક વર્ષમાં બાત ન બની તો ફરી એન્જિનિયરિંગ કરવું પડશે!' એટલે અધવચ્ચેથી એન્જિનિયરિંગ છોડી વિરાજ ઑડિશન આપવા માંડ્યો. ઉલ્લેખનીય છે કે વિરાજનાં મમ્મી શિક્ષણને પ્રાધાન્ય આપે છે. એમનું માનવું છે કે જીવનમાં જે કરવું હોય, જે શોખ હોય એ પૂરા જરૂર કરો, પણ એક ડિગ્રી તો હોવી જ જોઈએ. એ તમને તમારા ખરાબ સમયમાં કામ આવશે. આજેય બિજલબહેન સ્કૂલ-કૉલેજના સ્ટુડન્ટ્સને ભણાવે છે.
ઓક્કે, પણ ભણતરમાંથી બ્રેક લઈને વિરાજને કરવું’તું શું?
Bu hikaye Chitralekha Gujarati dergisinin August 05, 2024 sayısından alınmıştır.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 9,000+ magazines and newspapers.
Already a subscriber ? Giriş Yap
Bu hikaye Chitralekha Gujarati dergisinin August 05, 2024 sayısından alınmıştır.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 9,000+ magazines and newspapers.
Already a subscriber? Giriş Yap
જસ્ટ, એક મિનિટ...
પણ એકધારા સુસંગત પ્રયાસો છેવટે સુંદર પરિણામનું નિર્માણ કરે છે.
સમયના ખેલ છે ન્યારા
સફળતા, વિફળતા, સમય પાર છું અકળ મન, હૃદય, રક્તસંચાર છું હકીકતમાં છું, પણ હકીકત નથી હું ઢેબે ચઢી કોઈ વણઝાર છું.
મિડલ ચાઈલ્ડ સિન્ડ્રોમઃ ન અહીંના... ન ત્યાંના
પરિવારના સૌથી મોટા અને સૌથી નાના બાળકને ઘણા ‘વિશેષાધિકાર’ મળે છે, પણ...
નવું વર્ષ... નવી શરૂઆાત
બીજાનું જોઈ જોઈને સંકલ્પ લેતાં હો તો પણ કમ સે કમ જાત માટે લીધેલાં વચન પૂરાં કરો... કોઈ ભાર રાખ્યા વગર
ગરમાવો અને બાર ર્માહનાની ઊર્જા મેળવવી છે?
શિયાળામાં શરીરને નીરોગી રાખે છે આ પાક અને વસાણાં.
પારાવાર સંઘર્ષ બન્યો અખૂટ શક્તિનો સ્રોત!
જન્મથી જ નિઃસહાય આ મહિલા બીજાનો સહારો બનવાનો નિશ્ચય કરીને બેઠી. શરીરથી દિવ્યાંગ, પણ મનથી મક્કમ એવાં ૬૨ વર્ષનાં આ સન્નારી અન્યોનાં સપનાં સાકાર કરવા જહેમત ઉઠાવી રહ્યાં છે.
જડીબુટ્ટીના જાણતલ કરે છે ઉપચાર
જંગલની કીમતી વનસ્પતિથી પ્રાચીન પદ્ધતિએ આરોગ્ય સારવાર કરતા આદિવાસી વૈદું ભગતનાં નામ-કામ બહુ અજાણ્યાં નથી.એમની સસ્તી અને કારગત ઔષધિય ચિકિત્સાકળાને હવે સરકારી પીઠબળ પણ મળી રહ્યું છે.
ત્રીજી રાજકીય ઈનિંગ્સમાં બાપુ કેટલા સફળ થશે?
૮૪ વર્ષના શંકરસિંહ વાઘેલા હવે ‘પ્રજાશક્તિ ડેમોક્રેટિક પાર્ટી' નામે નવો રાજકીય પક્ષ લઈને ફરી વાર ગુજરાતના રાજકીય રણમેદાનમાં કૂદ્યા છે. બાપુનો આ રાજકીય દાવ ખરેખર છે શું?
લેભાગુ ભૂવા-તાંત્રિક હજી કેટલાને ખુવાર કરશે?
ચમત્કાર અને પરચાની વાતો પ્રસરાવી પૈસા, પદ, પ્રતિષ્ઠા અપાવવાનો તથા અસાધ્ય બીમારીની સારવાર કરી આપવાનો દાવો કરતા તાંત્રિક અને ભૂવા ગુજરાતમાં વધતા જાય છે. આવી અંધશ્રદ્ધા ડામવા કાયદો છે, તેમ છતાંય લોકો એમની જાળમાં ફસાયા જ કરે છે. હદ તો એ છે કે હમણાં આવો એક ભૂવો અમદાવાદની હૉસ્પિટલમાં એક દરદીના ‘ઈલાજ’ માટે પહોંચી ગયો!
પાનખરનું પ્લાનિંગ અને એકલતાના કિનારા
આપણે ત્યાં વૃદ્ધોની વસતિ સામાન્ય રીતે મોટી છે અને આરોગ્યસંભાળ ને સુવિધાને કારણે એમાં ઉમેરો થઈ રહ્યો છે. લોકોની આવરદા તો વધી છે, પરંતુ અનેક શારીરિક, મનોવૈજ્ઞાનિક અને સામાજિક પરિવર્તનોનો સામનો કરવો પડતો હોવાથી બધા પોતાની ભાવના અને ખુશીથી જીવી શકતા નથી. એમાંના ઘણા લોકો વૃદ્ધાવસ્થામાં એકલતા અને હતાશાનો અનુભવ કરે છે.
