బుద్ధుడు ప్రశంసించిన అమూల్య రత్నం

బుద్ధుని ప్రముఖ శిష్యులలో మహాకాశ్యపుడు ఒకరు. బుద్ధునికి శిష్యుడు కాకముందు నుంచే మహాకాశ్యపునికి ఒక విధమైన మహత్వం ఉండేది.

బుద్ధుని ప్రముఖ శిష్యులలో మహాకాశ్యపుడు ఒకరు. బుద్ధునికి శిష్యుడు కాకముందు నుంచే మహాకాశ్యపునికి ఒక విధమైన మహత్వం ఉండేది. భక్తితో ఏదైనా దేవాలయంలో ప్రవేశించి దేవతాప్రతిమకు మ్రొక్కితే ఆ క్షణంలోనే ఆ విగ్రహం భల్లున పగిలిపోయేది. ఇలా కొన్నిసార్లు జరిగాక దేవాలయాలకు వెళ్ళడం మానుకొన్నాడు. తొలిసారి బుద్ధుణ్ణి చూసినపుడు అతని హృదయం భక్తి, గౌరవం, శ్రద్ధలతో పరవశించింది. చేతులు జోడించి నమస్కరించాలనుకొన్నాడు. నమస్కరిస్తే ఈయనకూ, దేవతా విగ్రహాలకు అయినట్లే రూపనాశనం అయిపోతుందేమో అని సంశయించి నమస్కరించలేదు. అంతట బుద్ధుడు "కాశ్యపా! సంశయించకు, తథాగతునికి నమస్కరించు” అన్నాడు. కాశ్యపుడు నమస్కరించాడు. బుద్ధునికి ఏమీ కాలేదు. 'బుద్ధం శరణం గచ్ఛామి' అని కాశ్యపుడు సాష్టాంగ నమస్కారం చేసి, 'ఇకనుంచి మీరే నా ఆచార్యులు' అన్నాడు.

"బహుజన హితం కోసం, బహుజన సుఖం కోసం నీవు అన్ని దిక్కులకూ వెళ్ళు. ధర్మాన్ని ప్రజలకు తెలియజేయి” అని బుద్ధుడు కాశ్యపునికి ప్రేరణ ఇచ్చాడు. ఆ ప్రేరణతో కాశ్యపుడు జీవితాన్నంతా పర్యటనలోనే గడిపాడు. ఒకసారి కాశ్యపుడు జీవితాన్నంతా పర్యటనలోనే గడిపాడు. ఒకసారి కాశ్యపుడు మగధలో పర్యటిస్తుండగా అతనికి కుమారజీవుడు శిష్యుడయ్యాడు. బుద్ధ శాసనాన్ని అతనికి సాకల్యంగా చెప్పి, “నాయనా! నీవు అదృష్టవంతుడివి.క్షణసంపత్ పుష్కలంగా కలిగివున్నావు.మనుష్యజన్మ విలువ అంతా ఇంతా కాదు.అందులోనూ యువకుడిగా ఉన్నావు. అవికలేంద్రియుడవు గానూ ఉన్నావు. తథాగత శాసనాన్ని విన్న భాగ్యమూ పొందావు. ఆర్య ప్రోతస్సు(ధర్మమార్గం)లో ప్రవేశించావు.దానిలో అలాతేలియాడుతూ ఉంటే నిన్ను సాగరానికి చేర్చుతుంది. వెళ్ళు నాయనా!

నీవెక్కడున్నా అష్ట లోకధర్మాలు (లాభం-అలాభం, యశస్సుఅయశస్సు, ప్రశంస-నింద, సుఖం-దుఃఖం) నిన్నంటకుండా చూసుకో! బురదగుంటలో ఉన్నా బురద అంటని కమలంలాగా జీవించు. అష్ట లోకధర్మాలలో ఒకదానికి కృంగిపోయి, మరోదానికి పొంగిపోకుండా చిత్తంలో ఉపేక్షా (సమంతా) సంపదను పెంచుకొంటూ ఉండు" అని హితబోధ చేసి పంపాడు.