ആയി പകർന്ന പാഠങ്ങൾ

പിറന്നുവീണ കുഞ്ഞുപോലും സ്വതന്ത്ര വ്യക്തിയാണെന്ന ബോധ്യം എന്റെയുള്ളിൽ ഉറപ്പിച്ചു തന്ന മെയ്ലി...

- ഫർസാന എഴുത്തുകാരി. പത്തുവർഷത്തിലേറെയായി ചൈനയിൽ താമസം

ജെസീക്കയുടെ മകൻ ആൻഡ്രൂവിനോടൊപ്പമുള്ള എന്റെ മകന്റെ സ്കൂളിൽ പോക്ക് തുടങ്ങുന്നതിന് മുൻപാണ് മെയ്ലിയെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്; ഒരുച്ചയ്ക്ക്. തണുത്ത മയക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തെ കോളിങ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ തൂത്തെറിഞ്ഞ് ഞാൻ അവരുടെ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു. ഇച്ചിരി തടിച്ച, കുറിയ പ്രകൃതം. 40 വയസ്സുകാരി. അയഞ്ഞ ഷർട്ടും പാന്റ്സും വേഷം. "നീ ഹൌ' എന്നും പറഞ്ഞ് തലയല്പം കുനിച്ച് അവർ വീടിനകത്തേക്ക് കയറി.

"മകന്റെ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കാനായി ഒരു ബേബി സിറ്ററെ ഏർപ്പാടാക്കണം. ചൈനയിൽത്തനെ ജനിച്ചുവളർന്ന ഒരാളുമായി  സ്ഥിരമായി ഇടപഴകിയാൽ അവന് ഭാഷ എളുപ്പം സ്വായത്തമാക്കാനാവും'- ജെസീക്കയുടെ നിർദേശമായിരുന്നു.

വേണമെങ്കിൽ അവളുടെ മാമയെ വാടകയ്ക്കെടുത്തോ എന്ന് കളിയായും പറഞ്ഞു. ഒന്നാലോചിച്ചപ്പോൾ അത് ശരിയാണെന്ന് എനിക്കും തോന്നി.

കോസ്മറ്റിക് സർജനായ ഭർത്താവിന്റെ ക്ലിനിക്ക് നടത്തിപ്പിൽ ജെസീക്ക ബിസിയായതിനാൽ രാവിലെകളിലും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും മാത്രമേ എന്റെ മകന് ആൻഡ്രൂവിനോടൊപ്പമുള്ള കളിസമയങ്ങൾ ലഭിച്ചിരുന്നുള്ളു. ഭാഷയില്ലാത്ത, കലർപ്പില്ലാത്ത സ്നേഹച്ചിരികൾക്ക് നടുവിലുള്ള അല്പനേരങ്ങൾ, മറ്റു കുട്ടികൾ അരികിലേക്ക് വരുമ്പോഴേക്കും പേടിക്കുന്ന പ്രകൃതം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു അവന്. ആൻഡ്രൂ ഇല്ലാത്ത സമയത്ത് തീർത്തും മൗനിയാവുന്ന, ഫ്ളാറ്റിലേക്ക് മടങ്ങാൻ തിടുക്കപ്പെടുന്ന മോൻ എന്റെ വലിയ ആശങ്കയായി മാറി.

ചൈനക്കാരിൽ മിക്കവർക്കും ഒറ്റക്കുട്ടിയാണ്; അക്കാലത്തെ നിയമം അതായിരുന്നു. എന്നുകരുതി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ലാളിച്ചു വഷളാക്കുന്ന ഏർപ്പാടൊന്നുമില്ല. മുത്തശ്ശന്മാരുടെയോ മുത്തശ്ശിമാരുടെയോ കൂടെയാവും കുട്ടികൾ ഗാർഡനിലേക്ക് വരിക. തല നരച്ച, മുതുകു കൂനിയ ഒരു പറ്റം വൃദ്ധർ അവരുടെ വെടിവെട്ടത്തിൽ മുഴുകി ആനന്ദിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കുട്ടികൾ സ്വസ്ഥമായി ഓടിയും ചാടിയും, ഇടയ്ക്ക് വീണും ഉന്മേഷത്തോടെ കളിക്കും. വെള്ളവും വിയർപ്പൊക്കാനുള്ള കുഞ്ഞു ടവ്വലുമായി ഇടയ്ക്കിടെ അവരിലേയ്ക്ക് വൃദ്ധർ നൂണ്ടു കയറും. ചിലപ്പോഴെല്ലാം പേരിനൊന്ന് ശാസിക്കാനും മടിക്കില്ല.