ഓർമയിലെ ഇരമ്പം

പ്രശസ്ത കഥാകൃത്ത് സ്വന്തം സൈക്കളനുഭവം പങ്കുവെയ്ക്കുന്നു

- ശ്രീകണ്ഠൻ കരിക്കകം

അതൊരു മദ്ധ്യവേനൽ അവധിക്കാലമായിരുന്നു. നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാരെല്ലാം സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ പഠിക്കുന്നു. ഞാനൊഴികെ! എല്ലാരും ചവിട്ടുന്നത് കാണാൻ ഞാൻ പോകും. പക്ഷേ, അതിലൊന്ന് കയറാനോ പിടിക്കുവാനോ ഭയമാണ്. അതിൽ പലരും ആ അവധിക്കാലം പിന്നിടും മുന്നെ നന്നായി സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ പഠിക്കുകയും പിന്നീട് സ്വന്തമായി സൈക്കിൾ സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്തു.

എനിക്കാണേൽ, ഇനിയും സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ പഠിക്കാത്തതിനുള്ള വിഷമം മനസ്സിൽ അങ്ങനെ കല്ലിച്ച് കിടപ്പുണ്ട്. വീട്ടിൽ, എന്നേക്കാൾ നാലു വയസ്സിന് ഇളയ അനിയൻ വരെ പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞു. കളിയാക്കലുകൾ രൂക്ഷം. ഇനി രക്ഷയില്ലെന്ന് ഏതാണ്ട് ഉറപ്പായതോടെ പുലർച്ചെ എണീറ്റ് പറങ്കിയണ്ടി പെറുക്കി വിറ്റതും ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സിൽ പോകാൻ അച്ഛൻ ബസ്സു കൂലി തന്ന കാശെല്ലാം എടുത്ത് സദാശിവൻ എന്ന് പറയുന്ന സൈക്കിൾ ഷോപ്പുകാരന്റെ കടയിൽ നിന്നും ഒരു സൈക്കിൾ വാടകയ്ക്ക് എടുത്ത് ചവിട്ടാൻ തുടങ്ങി.

“എനിക്ക് പറ്റില്ല' എന്ന വല്ലാത്ത മുൻ വിധിയും ഭയവും പിന്തുടർന്നിരുന്ന കാലം. പിടിച്ചൊന്നു ചവിട്ടുവാൻ സഹായത്തിനായി പലരെയും വിളിച്ചെങ്കിലും ആരും വന്നില്ല. അതിനെല്ലാം കാരണം എന്റെ ഈ ഭയം തന്നെ! എല്ലാരും കൈ വിട്ടപ്പോൾ എവിടെ നിന്നോ ഒരു ധൈര്യം വന്നു! (ഇന്നും പല കാര്യങ്ങളിലും അത്തരമൊരു മനോബലമുണ്ട് ) പിന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആകട്ടെ എന്ന വാശിയായി. നാലഞ്ചു വട്ടം സൈക്കിളോടെ മറിഞ്ഞുവീണെങ്കിലും ഒടുവിൽ കാലിടയിട്ട് ഒരു വിധം കൊന്നാൻ പഠിച്ചു. അതങ്ങനെ രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം പിന്നിട്ടപ്പോൾ ഒരു ധൈര്യമായി. ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ നാലാമത്തെ ദിവസം സൈക്കിളിന്റെ ബാറിൽ ഇരുന്ന് ചവിട്ടാൻ ശ്രമിച്ചു. ഓ... വല്ലാത്ത ആനന്ദം! (ആ ആനന്ദം അനുഭവിച്ചു തന്നെ അറിയേണ്ടതാണ്.)