இதுவல்லவோ தாம்பத்தியம்

பாகீரதி வழக்கத்திற்கு சற்று முன்பே எழுந்து வாசலை அடிக்கடி எட்டிப்பார்த்த வண்ணம் குறுக்கும் நெருக்குமாக நடந்து கொண்டே வேலைகளை பார்த்தபடி இருந்தாள். முகத்தில் தனிப் பொலிவு தெரிந்தது. கோனார் பாலைக் கறந்து விட்டு குரல் கொடுத்தான். பால் குவளைகளைப் பெற்றுக் கொண்டு பாகீரதி ரயிலடிக்கு வண்டி போய்விட்டதா என்று வினவினாள். கலிய பெருமாள் அரைமணி முன்னமே போய்விட்டாள். பஞ்சாமி இவற்றையெல்லாம் கவனித்துக் கொண்டு தான் இருந்தார். அவருக்கும் குதூகலம் இருந்தும் வெளிக் காட்ட மாட்டார்.

- சுதா பாலசந்திரன்

வாசலில் மாட்டு வண்டி வந்து நிற்கும் மணி சத்தம். பொழுது விடியும் நேரம். வெங்கிட்டு வண்டியிலிருந்து இறங்கி குழந்தைகளை ஒவ்வொன்றாக இறக்கிவிட்டு கடைசியாக பங்கஜம் இறங்க உதவி செய்தான். அடுத்த வண்டியிலிருந்து முரளி, குழந்தைகள். அலமேலு இறங்கினர். பாகீரதி எல்ேலாரையும் எல்லையில்லா மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்று உள்ளே அழைத்துச் சென்றாள். அடுத்த ரயிலில் பிச்சுமணி, பவானி, குழந்தைகள் வர இருப்பதால் மாட்டுவண்டி மறுபடியும் ரயிலடிக்கு சென்றது.

பாகீரதிக்கு 70 வயதிலும் பிள்ளைகள், மருமகள்கள், பேரன், பேத்திகள் வந்த சந்தோஷத்தில் பம்பரமாக இயங்கினாள். தன் கணவனுடன் பார்வையினாலே மகிழ்ச்சியை பரிமாறிக் கொண்டாள். கடைசி பிள்ளை ரகுவும், மங்களமும் கிராமத்திலேயே இருந்து தோப்பு, வயல் ஆகியவற்றைப் பராமரித்து முதிய பெற்றோரையும் பாதுகாத்து வந்தனர்.