പാട്ടു തണലിൽ ഒരു ജീവിതം

“ഒരു ഫ്ലാസ്ക് നിറയെ കട്ടൻകാപ്പി ഉണ്ടാക്കിവെച്ച് ഞാൻ പോയി കിടക്കും. രാവിലെ ആകുമ്പോഴേക്കും പാട്ടുകൾ റെഡിയായിരിക്കും.” ഭാര്യ രാജി തമ്പി എഴുതുന്നു

ഞാൻ എപ്പോഴും ഓർക്കാറുണ്ട്. സംഗീതം എന്നൊന്നില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഈ ലോകം എത്ര ശൂന്യമായിരുന്നേനേ എന്ന്. സന്തോഷം വന്നാലും സങ്കടം വന്നാലും അസുഖങ്ങൾ വന്നാലുമൊക്കെ ചേർത്തു നിർത്താൻ പറ്റുന്ന ഒരേയൊരു കലാരൂപമാണ് സംഗീതം. മനോഹരമായ ഒരു ഗാനത്തിന് ഈ സന്ദർഭങ്ങളിലൊക്കെത്തന്നെ നമുക്കൊപ്പം സാന്ത്വനമായി മാറാൻ പറ്റും. ഈ ജന്മത്ത് കിട്ടുന്ന ഒരു മഹാഭാഗ്യമാണ് സംഗീതം ആസ്വദിക്കാനുള്ള കഴിവ്. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ജനിച്ചു വീണതുതന്നെ സംഗീതത്തിന്റെ മടിയിലേക്കാണ്. മലയാളസിനിമയിലെ ആദ്യകാല നായകന്മാരിൽ ഒരാളായ വൈക്കം മണിയുടെയും സംഗീതാധ്യാപികയായിരുന്ന പത്മാവതിയമ്മയുടെയും മകളായി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ എന്റെയൊരു കൂടപ്പിറപ്പായിത്തന്നെ സംഗീതത്തിനെ കരുതാം.

പലരെയും നോക്കി നമ്മൾ പറയാറുണ്ട് എന്ത് ഭാഗ്യമുള്ളവർ എന്ന്. ഒരുപക്ഷേ, അവരുടെ പണമോ ജീവിതസൗകര്യങ്ങളോ പദവിയോ അങ്ങനെ ബാഹ്യമായ പലതും കണ്ടാവാം അങ്ങനെയൊരു നിഗമനത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുക! എന്നെ സംബന്ധിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ മനസ്സിനിണങ്ങിയ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ജീവിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതാണ് ഏറ്റവും വലിയ സുകൃതം. ആ നിലയിൽ ഈശ്വരൻ അനുഗ്രഹിച്ച ഒരു വ്യക്തിയാണ് ഞാൻ എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം. ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു വെച്ചിരിക്കുന്ന സംഗീതം ആസ്വദിക്കാനും രുചിക്കാനും ഉള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അച്ഛനമ്മമാരിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച എല്ലാ നേട്ടങ്ങളും ആഹാരംപോലും സംഗീതംവഴി വന്ന പുണ്യം. അതിനു ശേഷം ശ്രീകുമാരൻ തമ്പിയുടെ ഭാര്യയായി ജീവിതം തുടങ്ങിയപ്പോഴും അത് തുടർന്നു. തുടരുന്നു. എല്ലാ സുഖസൗകര്യങ്ങളും ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു പാട്ട് കേൾക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ “ശ്ശെ അതൊന്ന് നിർത്താമോ” എന്ന് വിലക്കുന്ന ഒരു ജീവിതപങ്കാളിയെയാണ് കിട്ടിയിരുന്നതെങ്കിൽ എന്താവുമായിരുന്നു എന്റെ ജീവിതം എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.

പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ശ്രീകുമാരൻ തമ്പിയുടെ ചില കവിതകൾ അന്നത്തെ മാസികകളിൽ വന്നിട്ടുള്ളത് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെയാണ് ആ പേര് ആദ്യമായി കേട്ടിട്ടുള്ളത്.