ચાલો, ફરી શેરીઓમાં રમીએ

આજે બાળકો મોબાઇલમાં ગૂંથાયેલાં જોવા મળે છે. મોબાઇલ ગેમ પાછળ બાળકો, કિશોરો પોતાનો સમય વ્યતીત કરીને આરોગ્યને પણ હાનિ પહોંચાડે છે. મોબાઇલ અને ટીવીના યુગની પહેલાંનાં બાળકો મેદાની રમતો ખૂબ રમતાં, અત્યારે જાણે દેશી શેરી રમતો તદ્દન ભુલાઈ ગઈ છે. જે રમતોથી શારીરિકની સાથે-સાથે માનસિક શક્તિનો પણ વિકાસ થતો હતો, તેને પુનર્જીવિત કરવાની જરૂર છે.

- સુચિતા બોઘાણી કનર

હાલના સમયમાં વૅકેશનમાં પણ ઘરોની આસપાસની શેરીઓ કે મેદાનો સૂનકાર ભાસે છે. જાણે બાળકો ત્યાં રમવાનું ભૂલી જ ગયાં છે, તેનું મુખ્ય કારણ તો મોબાઇલ, ટીવીની લત છે. સોશિયલ મીડિયાએ યુવાનોની સાથેસાથે કિશોરો અને બાળકોને પણ વળગણ લગાવ્યું છે. આવું ઘેલું ઓનલાઇન રમતોનું પણ છે. તેથી જ કોઈના હાથમાંથી મોબાઇલ છૂટતો નથી. બેઠાડુ રમતોના કારણે બાળકો અને કિશોરો અનેક રોગોના શિકાર થાય છે, શારીરિકની સાથે-સાથે માનસિક પ્રશ્નો પણ ઊભા થાય છે. આપણા વડીલો જે રમતો રમતાં તેને આપણે સદંતર નજરઅંદાજ કરી દીધી છે. એક પણ પૈસાના ખર્ચ વગરની રમતો રમનારનું સ્વાસ્થ્ય તો સુધારાની જ સાથે-સાથે એકાગ્રતા પણ વધારતી. બહુ સહેલાઈથી શ્વાસ પર કાબૂ મેળવતા પણ શીખવતી.

જ્યારે મોબાઇલ કે કોમ્પ્યુટર પર ઇન્ટરનેટની મદદથી રમાતી રમતો કે આધુનિક મેદાની રમતો પૈસાનો અપવ્યય કરે છે. આરોગ્યની અનેક સમસ્યાઓ ઊભી કરે છે. માનસિક સંતુલન પણ ખોરવે છે. બાળકને ભણતરથી દૂર કરે છે. આમ છતાં તેને કોઈ છોડી શકતા નથી. યુવાનો પણ આ જ સમસ્યાનો શિકાર બની રહ્યા છે, પરંતુ કિશોર વયના કે તેનાથી નાની ઉંમરનાં બાળકોમાં આ આદત વધુ નુકસાનકારક સાબિત થાય છે. આથી જ ફરી વખત દેશી શેરી રમતો તરફ વળવાનો સમય આવ્યો હોય તેમ લાગી રહ્યું છે.

આજથી ૪૦-૫૦ વર્ષ પહેલાં લંગડી, લખોટી, ગિલ્લીદંડા, સાતોડિયું, છૂપાછૂપી, પકડદાવ, સંતાકૂકડી, ઉપર-નીચે, થપ્પો, કૂંડાળાં, નારગોલ, ચોર-પોલીસ, ભમરડો, મગમાટલી, આંબલી-પીપળી જેવી વિવિધ રમતો રમાતી હતી. તેનાં નામ પણ આજનાં બાળકોએ સાંભળ્યાં ન હોય તો નવાઈ નહીં. આ બાળકો મોબાઇલ ગેમમાં વ્યસ્ત બની ગયા છે. ફરી વખત તેમને જૂની રમતો તરફ વાળવાના પ્રયત્નો થવા જોઈએ. દેશી રમતોના કારણે બાળકોને કસરત મળે, એકાગ્રતા વધે છે. લખોટીની રમતમાં આંગળાંની કસરત થાય, કબડ્ડી રમતાં રમતાં સહેલાઈથી પ્રાણાયામ થઈ જાય છે. લંગડી રમતાં રમતાં માનસિક અને શારીરિક સંતુલન સાધતા શીખાય છે.