હોળીની હૈયાહોળી

ધુળેટીના આગલે દહાડે બાથરૂમની ગટર જામ થઈ જાય ત્યારે ઘરમાં મચે ઘમસાણ..

- સુષમા શેઠ

'ઓહ! અહીં પાણી ભરાઈ રહે છે. આ બાથરૂમની મોરીમાંથી પાણી જતું નથી. લાઈન ચોકઅપ છે.’ નાહીને બહાર નીકળ્યા બાદ મુકેશભાઈ ચિંતાતુર સ્વરે બોલ્યા. એમના કપાળ પર પડેલી કરચલીમાં વધારો થયો, જાડી ભમ્મરો વાંકીચૂંકી થઈ, ફાંદ ઊંચી-નીચી થઈ, હોળીની સવારે ગારોડિયાપરિવારમાં હૈયાહોળી પ્રગટી. એમના ત્રણ રૂમ-રસોડાના ઍપાર્ટમેન્ટમાં કંઈક ને કંઈક રિપેરિંગ ઊભું જ રહેતું.

‘ગીતા, પંપ આપ.’ એમણે ધર્મપત્નીને કહ્યું.

‘નથી..’ ગીતાબહેને રસોડામાંથી રાડ પાડી.

‘મંજુ પાસે હશે. લઈ આવું.' સાંભળી ગીતાબહેને વૉલ્યુમ વધારી લાંબી રાડ પાડીઃ ‘ના..’ ગૅસ પર ચડાવેલો દૂધપાક પડતો મૂકી એ રસોડા બહાર ધસી આવ્યાંઃ ‘સામેવાળી મંજુને ત્યાં તો તમે જતા જ નહીં.. એ પણ આમ ટુવાલભેર. તમને જોઈને ઈ લટુડાપટુડા કરે ને તમે પાછા ડોક નમાવી, નાક પરથી ચશ્માં સરકી પડે એ ચડાવ્યા વગર ફ્રેમ ઉપરથી ડોળા કાઢી જોયા કરો. ઈ ચિબાવલી મારા સુખી સંસારમાં પલીતો ચાંપવા વાટ જોઈને જ બેઠી છે. કાલે તો એનું થોબડું જ રંગી નાખું. મૌકા ભી હૈ ઔર દસ્તૂર ભી.’

‘હું લાવી આપું.’ શાંતિલાલભાઈએ શાંતિપૂર્વક કહ્યું અને ત્વરિત અમલ કર્યો.

‘મંજુ પંપ છે.’ સાંભળી મંજુ રંગ લગાવ્યા વગર લાલપીળી થઈ ગઈ. શાંતિભાઈની ભૂલ એટલી જ કે વાક્યની પાછળ પ્રશ્નાર્થને સ્થાને એમણે પૂર્ણવિરામ મૂકી દીધેલું.

‘વડીલ, તમે મને શું સમજો છો, હેં?’ મંજુને માંડ શાંત પાડી શાંતિભાઈએ આખી બીના સમજાવી.

‘લે મુકેશ, આ લે.’ એમણે પડોશણને ત્યાંથી પંપ લાવી આપ્યો.

મુકેશભાઈ એક હાથે ટુવાલ પકડી બીજા હાથે વૅક્યૂમ પંપથી પાણી ઉલેચવા માંડ્યા. ફાંદ ફરી હાલકડોલક થઈ: ‘નથી જતું.. ગીતા, મારાં ચશ્માં લાવી આપ.'

‘તમારા આ આપ ને તે આપ..માં મારો દૂધપાક ચોંટી ગયો. પીજો હવે દાઝેલો. બીજો નૈ બનાવું.’

ખરી રીતે તો સવારના પહોરમાં નખરાળી મંજુનું નામ સાંભળી ગીતાબહેન દાઝ્યાં હતાં.

આખા ઘરમાં પ્રસરેલી દુણાયેલા દૂધપાકની વાસથી અમિત અને આશી ઊઠીને બહાર આવ્યાં.

એમણે શાંતિભાઈને મોટેથી બોલતા સાંભળ્યાઃ ‘તું બે હાથે કાં ટુવાલ ઝાલી રાખ કાં બેઉ હાથે પંપ માર. આ રીતે તો એકેય કામ હરખું નૈ થાય.’