આને કહેવાય ગાજરિયું ગામ!

ગિરનાર તળેટીમાંથી વહેતી સોનરખ નદીના કિનારે આવેલું ગામ ખામધ્રોળ.. અહીં દોઢેક હજાર વીઘાં જમીનમાં ખેડૂતો માત્ર ગાજરની ખેતી કરે છે. ગામના એક ખેડૂત તો ગાજર વાવતાં વાવતાં ‘પદ્મશ્રી’ બની ગયા. ચાલો, વાત કરીએ પૂરા ગુજરાતમાં જાણીતા થયેલા ગાજર વાવતા આ ગામના ખેડૂતોની..

- ધીરુ પુરોહિત (ખામધ્રોળ-જૂનાગઢ)

આ એક એવું ગામ છે જે ફક્ત ગાજરની જ ખેતી કરે છે. ગામનું નામ છે ખામધ્રોળ. જૂનાગઢની ભાગોળે જ આવેલા અને નવા સીમાંકન પ્રમાણે હવે જૂનાગઢમાં જ ભળી ગયેલા આ ગામમાં વસતા ખેડૂતોમાંથી એવો કોઈ જ ભૂમિપુત્ર નથી, જે ગાજરની ખેતી ન કરતો હોય. અહીં ત્રણ પેઢીથી ગાજરની ખેતી થાય છે અને ગામની ખેતીમાં એવી તો ગુણવત્તા આવી છે કે ગામના એક વયોવૃદ્ધ ખેડૂત ગાજરને પ્રેમ કરતાં કરતાં પદ્મશ્રી એવૉર્ડ સુધી પહોંચ્યા અને બીજા અનેક માટે પ્રેરણાસ્રોત પણ બન્યા.

એમનું નામ વલ્લભભાઈ વશરામભાઈ મારણિયા. વલ્લભભાઈ ગાજરવાળાના હુલામણા નામથી ઓળખાતા આ ખેડૂતે આખી જિંદગી ગાજરને પ્રેમ કરવામાં વિતાવી દીધી અને પદ્મશ્રી મેળવીને પછી મૃત્યુ પામ્યા. જો કે આ ગાજરપ્રેમી ખેડૂતના દીકરા અરવિંદભાઈ મારવણિયા અને આખો પરિવાર હજી ગાજરની ખેતીમાં જ રત છે.

સોરઠ પ્રદેશ (જૂનાગઢ, પોરબંદર અને ગિર-સોમનાથ જિલ્લાનો વિસ્તાર) દેશની ધરતીનો સૌથી પુરાતન વિસ્તારોમાંનો એક ગણાય છે. આ ધરતી એટલે કાચું સોનું. સોરઠના ગિર પંથકમાં થતી કેસર કેરી અજોડ ગણાય છે, કારણ કે આ ધરતી નિતારવાળી (ચૂનાના પથ્થરવાળી) ધરતી છે. એ જ રીતે સોનરખ નદીના કાંઠે આવેલા ખામધ્રોળ અને આજુબાજુના વિસ્તારની ધરતી પણ નિતારવાળી જમીન છે, જેના પરિણામે અહીં પાકતાં ગાજર કેરેટીન અને આયર્ન સહિતનાં તત્ત્વોથી ભરપૂર છે.

નિવૃત્ત પ્રિન્સિપાલ ધીરુભાઈ સાદરિયાઃ હવે આ ખેતી ફાવી ગઈ છે.

અરવિંદ મારવણિયા: પિતાએ ગામમાં કરી ગાજર ક્રાંતિ’.