લગ્નોત્સુક છોકરા-છોકરીનો ફ્યુચર લાઇફ પ્લાન!

‘તુ સમજ્યો નહીં, મારાં મમ્મી-પપ્પા અહીં રહેવા આવતાં રહે તો એમનું ઘર તો બંધ જ રહેવાનું ને! એમનો એટલો ખર્ચો તો બચવાનો જ ને!’

- હર્ષદ પંડ્યા ‘શબ્દપ્રીત’

દેવઊઠી અગિયારસ આવી નથી કે પરણવાતુર યુવક-યુવતીઓ પોતાની અમૂલ્ય આઝાદીનું બલિદાન આપીને પણ લગ્નના બંધને બંધાઈ જવા માટે હોંશે હોંશે તૈયાર થઈ જાય છે.

આમ તો ઇતિહાસ સાક્ષી છે કે આઝાદી માટે બલિદાનો અપાતાં આવ્યાં છે અને અપાતાં રહ્યાં છે, પણ લગ્ન પછીના જીવનમાં કાયમી ગુલામીને આવકારવા માટે આઝાદીના હોંશે હોંશે અપાતાં બલિદાનનો મહિમા કંઈક જુદો જ છે. એનો ઇતિહાસ પણ જુદો છે અને એ ઇતિહાસમાં પોતાનાં નામ અમર કરી જનારા વીરલાઓની અમરગાથા પણ જુદી છે.

હમણાં એક મિત્રના ભત્રીજાનાં લગ્નમાં જવાનું થયું. જિંદગીમાં એકવાર ભૂલ કર્યા પછી બીજા લોકો એવી જ ભૂલ કરી રહ્યા હોય એવા પ્રસંગમાં હાજર રહેવાનું મને એટલા માટે ગમે છે કે ચાલો, આવી ભૂલ કરનાર મારા સિવાય બીજા પણ હોય છે!

મારો એક મિત્ર જ્યારે મળે ત્યારે એક જ ફરિયાદ કરે કે, ‘પંડ્યા, લગ્ન કરીને ભૂલ કરી છે હો!’ ત્યારે આશ્વાસન આપતાં એને હું કહું: ‘ભાભીને મોડે મોડેય ભૂલ સમજાઈ ખરી, બિચારાં ભાભી...’ ત્યારે મિત્ર છંછેડાઈને કહેઃ ‘અરે યાર, હું મારી વાત કરું છું.’

લગ્ન થઈ ગયાં હોય એ એવું માને છે કે એણે લગ્ન કરીને ખરેખર ભૂલ કરી છે. તો કુંવારા રહી ગયેલા લોકો એવું માને છે કે યાર, લગ્ન નહીં કરીને બહુ મોટી ભૂલ કરી છે. ટૂંકમાં, લગ્નને લોકો ભૂલ તરીકે ઓળખે છે. કરે તો પણ ભૂલ અને ન કરે તો પણ ભૂલ, આવી ભૂલ કરવા ઉત્સુક બનેલાં, બે ભાવિ વર-કન્યા, લગ્ન પછીના જીવનનું આયોજન કઈ રીતે કરવું એની આગોતરી ચિંતા રાખીને મિટિંગ ગોઠવે છે. સાંભળો એમનો સંવાદઃ

‘અત્યારે તો આકાશના તારા તોડી લાવવાની વાત તું કરે છે, કન્યાએ ભવિષ્યની વાસ્તવિકતાનો સંકેત આપતાં કહ્યું, ‘પણ લગ્ન પછી શાકભાજી લાવી દઈશ?'

‘અરે!’ ભાવિ વરરાજાએ ખુશ થઈને કહ્યું, ‘શાકભાજી? હંઅ.. શાકભાજી સાથે પાંઉ અને ક્યારેક પંજાબી ડિશ તો ક્યારેક ગુજરાતી થાળી પણ લાવી દઈશ, બોલ!' 

‘હું એ પાંઉભાજીવાળાં શાકભાજીની વાત નથી કરતી, હું તો તને એમ પૂછું છું કે બજારમાંથી મને લીલાં શાકભાજી લાવી દઈશ?’

‘એ માટે તો મારે વિચારવું પડે.’

‘શું કહ્યું તે? એ માટે વિચારવું પડે, એમ?’

'વિચારવું તો પડે જ ને યાર, નોકરી બદલતાં પહેલાં એકવાર નહીં, બે વાર વિચારવું પડે.’