જડી-બાલુના પ્રેમપત્રો

(પ્રેમકથા કેવી હોવી જોઈએ એની કોઈ નિશ્ચિત વિભાવના નથી આપણી પાસે અને એટલે જ આ અનોખા પ્રેમપત્રો તમારી સામે મૂકી રહી છું. કોઈ જૂના વખતમાં તદ્દન ગ્રામ્ય વિસ્તારના બે બાળકોના વિવાહ નક્કી થાય છે. સાવ બારતેર વર્ષના એ અબુધ ગ્રામ્ય બાળકો એકબીજાને પત્રો લખે છે. કોઈને કદાચ આ પ્રેમપત્રો ન પણ લાગે..!! પણ વણકેળવાયેલા ચિત્તનું સૌંદર્ય અહીં કુમળા તડકા જેમ ફેલાયેલું છે. જડી-બાલુનો અપક્વ ભાવ, રોમિયો-જુલિયેટ કરતાં જરાય ઊતરતો નથી.)

- દેવાંગી ભટ્ટ

(૧- જડીનો કાગળ)

 થનારા ઈ,

રાણપર ગામથી અભાભાઈની સોડીના જે માતાજી.

૫૨મદાડે તમારા મોટાબાપા આવીન મારા બાપાને નાળિયેર રૂપિયો દઈ ગ્યા સે ’ને મારી નેહાળના માસ્તરે કીધું કે મારે તમને ઓળખવા જોઈએ એટલા હારું કાગળ લખું સુ.

ઓળખાણમાં એવું સે કે માર ઘરમાં અમે લોકો હંધાય ભેગાં થઈને નઉ જણાં સીએ. મારાં મોટીબા, મારા બાપા 'ને મા, મોટાભાઈ ’ને ભાભી, ઈમની તયણ સોડીઓ 'ને મારો નાનો ભાઈ. આમાં ઢોરાને ગણતરીમાં નથ લીધાં.

માર નામ બધાં જડી-જડી કરે સે, પણ હાચું નામ જસોદા સે. મૂળ અમાર ગામમાં હોંને ટૂંકા નામે બોલાવવાની ટેવ. ગિરજાબુનનું ગગી, ધનસુખકાકાનું ફો, ભક્તિફઇનું ભાગલી.... ઈમાં જ એમને ઘર જેવું લાગે. આવતા કાગળે તમાર નામ લખી મોકલજો, તે ઈનું હું કરવું ઈ ખબર પડે.

નવીનમાં માર દસમા ધોરણનું પરિણામ આવ્યું સે ’ને હું છ વિષયમાં સેજ હાટુ રહી ગઈ સુ, પણ એક વિષયમાં પાસ થઈ તે મારી માએ શીરો બનાવ્યો’તો. ઘી આપડે ઘેર જ બનાવીએ સીએ, પણ ખાંડના ભાવ બૌ વધી ગ્યાસે, ઈની રામાયણ સે.

વસતારી ઘરમાં કરિયાણા ઉપર તડાપીટ પડે. ચોમાસા તો હારા જતાં નથ ’ને ખેતરાંની આવક તો હાંઠીકડા હરખી સે, તે હાચવવું તો પડે જ. એટલા હારું જ અમે ખાવા બેહીએ તંય મારી મોટીબા એના ખાટલામાં બેઠી-બેઠી બરાડે, ‘ઓસુ ગળચો, આફરો ચડે એટલું નો ખાઈએ’.

તમારા ઘરની તો મને કશી ખબર નથી, પણ ખાલી માએ એટલું કીધું કે, ‘રોજીદ ગામના કેસુભાઈના સોરા હારે તારા ગોળધાણા ખાધા.’ બળ્યા આવા હપરમાં દાડે ધાણા શા હારું ખાતા હશે? મને ધાણા જરાય નથ ભાવતા ’ને ગોળ બધા ખાઈ ગેલા એટલે મારા ભાગે થાળી ઉટકવાની જ આવી'તી.

જડીના લિખિતંગ વાંસજો

(૨- બાલુનો કાગળ)

મારા ગોળધાણા,

 રોજીદ ગામથી કેશુભાઈના સોરાના જે માતાજી.

મોટાબાપા નક્કી કરવા નેકળ્યા એ દાડાનું ઈમ થતું’તું કે કોક રીતે વાત કરવી જોએ, પણસું કરું ઈ ખબર નોતી પડતી. મેં મારા ગોઠિયા ભીખુને હોત પુસેલું પણ ઈ તે દાડે ભેંશ દોવામાં પડેલો તે ઈને કાંઈ હુઝ્યું નહીં, પણ તમન હૈયે રામ વસ્યા ’ને કાગળ મોકલ્યો. મારા હડમાનદાદા તમારું હારું કરશે.