கவனிக்கும் கலை

ஒரே நேரத்தில் பல செயல்களில் ஈடுபடுவதை  ‘மல்டி டாஸ்கிங் {MULTI TASKING}’ என்றும் தனித்திறமை என்றும் நாம் சொல்கிறோம். 

- செளந்தரராஜன்.ஜி

அதிலும் குறிப்பாக  தொலைக்காட்சி பார்த்துக்கொண்டே அலுவலக வேலைகள் அல்லது வீட்டுப்பாடங்கள்  செய்வேன். பாட்டு கேட்டுக்கொண்டே புத்தகம் படித்து முடித்துவிடுவேன் போன்ற செயல்களை சிலர் மிக எளிதாகச் சொல்வதைக் கவனிக்கலாம். இப்படி பல செயல்களை ஒரே நேரத்தில் செய்வது பலனளிக்குமா என்றால், நிச்சயமாகவே பலனளிக்காது என்றே சொல்ல வேண்டும்.

இப்படி செய்பவர்களை விதூஷகன் என்கிறது மரபு. அதாவது,  நாடகம் அல்லது சர்க்கஸ் காட்சி தொடங்குவதற்கு முன்னதாக ஒரு கோமாளி திரையில் தோன்றி நம்மை சிரிக்க வைப்பான். அதற்கு பல வித்தைகளை ஒரே நேரத்தில் செய்து காண்பிப்பான். சைக்கிள் ஓட்டிக்கொண்டே, பந்தை வானத்தில் தூக்கிப்போட்டு பிடிப்பது. குட்டிக்கரணம் அடித்துக்கொண்டே ரப்பர் வளையத்தை தூக்கிப்போட்டு பிடிப்பது என சிறிது நேரம் செய்து காண்பித்து விட்டுசெல்வான்.

அப்படித்தானே ஒரே நேரத்தில் பல வேலைகளை செய்பவரும். அது ஒரு திறமை அல்ல  ‘சிதறல் ‘. சரி, இந்த ‘ சிதறல் ‘ தன்மை இல்லாமல் நாம் யாராவது இருக்கிறோமா? இல்லை  நாம் அனைவரும் தொடர்ந்து கவனச்சிதறல், மன எண்ணங்களின் சிதறல், செயல்களின் சிதறல் என ஏதேனும் ஒன்றில் இருந்து கொண்டேதான் உள்ளோம். ஏழு நிமிடத்துக்கு ஒருமுறை நமது போனை பார்க்கிறோம்.  முழுவதுமாக ஒரு பக்கம் படித்து முடிப்பதற்குள் எண்ணமும் கவனமும் இரண்டு மூன்று முறை சிதறிவிடுகிறது. இது இந்த நூற்றாண்டில் மட்டுமே இருக்கும் பிரச்சனையா என்றால் ஆம் முன் எப்போதும் மனிதர்களாகிய நாம் இவ்வளவு ‘சிதறல் தன்மையுடன் இருந்ததில்லை என்றே தெரிகிறது.

அதற்கு ஒரு காரணம் ‘அதீத நுகர்வுக் கலாச்சாரம்.’ யுவால் நோவா ஹராரி சொல்வது போல இன்று மனிதனை ஊடுருவி அவனை திசை திருப்பும் எந்த தொழிலும் வளம் கொழிக்கும் தொழில்தான் .