શુભેચ્છાનો કોઈ વિકલ્પ નથી

વેલ-વિશર માણસો જો યુઝફુલ ના હોય તો તેમની કિંમત ફૂલ અર્થાત્ મૂર્ખ યા ફૂલ અર્થાત્ પુષ્પ જેટલી

- ગૌરાંગ અમીન

જગતમાં સાચેસાચ સારું કરનારા બહુ જડતાં નથી

કારણ કે સારું ઇચ્છનારાને ખાસ કશું ગણતાં નથી

સદ્ભાવનાનું જીવનમાં મહત્ત્વ હોવું જોઈએ એવું બહુમત મનુષ્ય માને છે. બીજાનું સારું ઇચ્છો તો પોતાનું સારું થાય એવું ઘણા માને છે. આ સાથે જોડાયેલી વાસ્તવિકતા એ છે કે સામાન્ય રીતે વ્યક્તિને અન્ય કોઈ પોતાનું સારું ઇચ્છે, તેના કરતાં પોતાનું કોઈ સારું કરે એ વધુ પસંદ પડે છે. મન, વચન ’ને કર્મના ત્રણ અણીદાર ખૂણા વચ્ચે પોતે સુરક્ષિત હોય તો માણસને ગમે. એ ત્રિકોણમાં જો બંદી બનવાનું થયું તો ના ગમે. માણસ ઇચ્છા, ઇચ્છાની અભિવ્યક્તિ કરતાં શબ્દો ‘ને ઇચ્છાને અનુરૂપ થતી ક્રિયા એ ત્રણમાંથી જે ઠીક લાગે તે એક અથવા બે કે પછી ત્રણેત્રણ વાપરે છે. અંતે? રિઝલ્ટ કે ફળ જ નિર્ણયાત્મક બનતા હોય છે. હૉસ્પિટલમાં જીવન ’ને મરણ વચ્ચે ઝોલાં ખાતા જીવને અન્યની સહૃદયતા મૂલ્યવાન લાગે. એ સાજો થઈ જાય ત્યારે સુજનતા ઓછી, મુખ્યત્વે સુક્રિયતા કિંમતી લાગે છે. સવાલ એ છે કે માનવી પોતાને મળેલી શુભકામનાનું રિસ્પેક્ટ રાખે છે? કે પછી કેવળ ફળ ’ને ફળદાતા એટલે કે લાભને જ ઑનર કરે છે?

સામાન્ય રીતે આમ મનુષ્યના કોન્સિયસ પર પોતાના સિવાય કયા પ્રકારના મનુષ્ય સવાર હોય છે? નંબર એક પર બિરાજે છે યુઝફુલ માણસો. પછી આવે છે પોતાના પર જે વિષ રાખે છે તે ’ને પોતે જેના પર વિષ રાખે છે એ. ફૂંફાડા મારતા ’ને ડંખ મારતા બંને પ્રકારના જીવોને મનુષ્ય પોતાના ધ્યાનમાં રાખે છે. બાકી વેલ-વિશર માણસો જો યુઝફુલ ના હોય તો તેમની કિંમત ફૂલ અર્થાત્ મૂર્ખ યા ફૂલ અર્થાત્ પુષ્પ જેટલી. જે વેલ-વિશરમાં વિષાદ જન્માવવાની કે વિષમ થવાની ક્ષમતા હોય તો તેને પણ ધ્યાનમાં મહત્ત્વ મળે. બાકી શુભની વેલ્યુ લાભ સામે નામ પૂરતી. કામને કડક સંબંધ લાભ જોડે. કયો અથવા કેવો લાભ? પોતે જે ધાર્યો હોય તે. ધારવું અજબ ચીજ છે. ઇમેજિનેશન, બિલીફ, જજિંગ, ગેસિંગ જેવું ઘણું. એ સિવાય છે ધારણ કરવું ’ને ધારણ થવા દેવું. પોતાની ધરતી ’ને કૃતિ કઈ છે એ માનવું ’ને તેને આકાર આપવો.