ડાકણપ્રથા પર કાયમી પડદો પડવો જોઈએ..

ડૉ. મધુભાઈ ગાયકવાડ: ડાકણપ્રથા સામે લડવા અદાલત સુધી ગયા.

ચલા જા યહાં સે.. ખા જાઉ તને.. દેખતા નહીં, હું ડાકીન ભઈલ.. સબ ડાયા લોગ બોલા હું ડાકીન ભઈલ..

ગુજરાતી ફિલ્મ રેવામાં ડાકણ કુપ્રથાનો ભોગ બનેલી મહિલા પુડિયા બાદમાં જોર જોરથી કહે છેઃ મું ડાકીન નહીં .. નહીં ભઈલ, મેં ડાકીન.. જો કે પછી ફિલ્મમાં તો પુડિયા બચી જાય છે, પણ આ ડાકણની પ્રથાએ આદિવાસી વિસ્તારમાં અનેક મહિલાઓના જીવ લીધા છે. અનેક મહિલાઓએ આત્મહત્યા પણ કરી છે.

અત્યારે પણ આદિવાસી પટ્ટામાં ક્યારેક ક્યારેક ડાકણનો કુરિવાજ ધૂણે છે. એક અહેવાલ મુજબ દેશમાં ૨૦૦૧થી ૨૦૧૪માં ૩૦૦૦ અને ૨૦૧૫થી ૨૦૨૦માં ૬૦૦ જેટલી સ્ત્રીઓને ડાકણ ઠેરવી એમને મારી નાખવામાં આવી. ઝારખંડ, ઓડિશા, આંધ્ર પ્રદેશ, બિહાર, આસામ, ઉત્તર પ્રદેશ, મધ્ય પ્રદેશ, પંજાબ, રાજસ્થાન, હરિયાણા, છત્તીસગઢ, ગુજરાત, મણિપુર, ત્રિપુરા અને આંદામાનમાં સ્ત્રીઓને ડાકણ ગણાવી કુટુંબ-ઘર તથા ટુંબ ઘર તથા ગામની બહાર તગેડી મૂકવાના, અમાનવીય અત્યાચાર કરવાના અને મારી નાખવાના બનાવ હજી બને છે.