നൃത്തപഠനം പെൺകുട്ടികളുടെ സൗന്ദര്യം വർദ്ധിപ്പിക്കും

കേവലമായ ഒരു കലാരൂപം എന്നതിനപ്പുറം നൃത്തപഠനത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെ എങ്ങനെയാണ് വിലയിരുത്താൻ കഴിയുക നൃത്തമെന്നല്ല ഏത് കലാരൂപവും നമ്മുടെ ജീവിതത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.

- പി. ജയചന്ദ്രൻ

ശ്രീധരമേനോനും ലക്ഷ്മിഭായിയും ജനിച്ചതും വളർന്നതും തൃശൂരിലാണ്. നമ്മുടെ കലാ- സാംസ്ക്കാരിക തലസ്ഥാന ജില്ലയിൽ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നല്ല കല എവിടെ കണ്ടാലും, അതാസ്വദിക്കാനുള്ള ഒരു മനസ്സും താൽപ്പര്യവുമൊക്കെ അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ആ താൽപര്യമോ മനസ്സോ ഒക്കെയാണ് 6-ാമത്തെ വയസ്സിൽ മകൾ മാലിനിയെ നൃത്തവിദ്യാലയത്തിൽ കൊണ്ടുചെന്നാക്കിയത്. പ്രത്യേകിച്ചും പെൺകുട്ടികൾ കുഞ്ഞുപ്രായത്തിൽ അൽപ്പം നൃത്തമൊക്കെ പഠിക്കുന്നത് നല്ലതാണെന്നുള്ള ഒരു നാട്ടുധാരണ മാത്രമായിരുന്നു അതിന് പിന്നിൽ. പക്ഷേ മാലിനിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. ഓരോ ദിവസം കഴിയുംതോറും നൃത്തത്തോടുള്ള അവളുടെ താൽപ്പര്യം കൂടിക്കൂടി വന്നു.

അങ്ങനെ 10-ാം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു. സ്വാഭാവികമായും പിന്നെ പോകേണ്ടത് പ്രീ-ഡിഗ്രിക്കാണ്. എന്നാൽ മാലിനി നേരെ പോയത് കലാമണ്ഡലത്തിലേക്കായിരുന്നു. നൃത്തം മുഖ്യവിഷയമായെടുത്ത് നാലുവർഷ ഡിപ്ലോമ കോഴ്സിന് ചേർന്നു. അതിനുമുൻപു തന്നെ കലാമണ്ഡലം രംഗനായകി ടീച്ചറുടെ അടുക്കൽ നൃത്തപഠനം തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഡിപ്ലോമാ കോഴ്സിന് ചേരാൻ കാരണം, അന്ന് കലാമണ്ഡലത്തിൽ ഡിപ്ലോമയേയുള്ളൂ. കലാമണ്ഡലം ലീലാമ്മ, കലാമണ്ഡലം ഹൈമവതി, കലാമണ്ഡലം പത്മിനി, കലാമണ്ഡലം രാജലക്ഷ്മി, കലാമണ്ഡലം പുഷ്പലത, കലാമണ്ഡലം ലതിക എന്നിവരായിരുന്നു അവിടെ ഗുരുക്കന്മാർ.

അതുകഴിഞ്ഞ് നേരെ പോയത് കേരള വർമ്മ കോളേജിൽ ഡിഗ്രിക്ക്. ആ സമയത്തുതന്നെ നൂപുർ' എന്ന പേരിൽ തൃശൂരിൽ ഒരു നൃത്തവിദ്യാലയവും നടത്തിയിരുന്നു. '94 ൽ കലാമണ്ഡലത്തിൽ നിന്നും പാസ് ഔട്ടായി വന്ന ഉടനെയായിരുന്നു “നൂപുറിന്റെ തുടക്കം. അത്യാവശ്യം നല്ല നിലയിൽ തന്നെ അത് മുൻപോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് തൃശൂർക്കാരി മാലിനി നായർ കൊല്ലത്തിന്റെ മരുമകളായി വരുന്നത്.