മഴനനഞ്ഞ് പുലിയെ തേടി

കബിനിയിലെ നിബിഡവനത്തിലൂടെ ഒരു യാത്ര. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ മയിലുകളും മാൻകൂട്ടങ്ങളും കാട്ടുപോത്തുകളും കൺമുന്നിലെത്തുന്നു. ഒടുവിൽ ആശിച്ച നിമിഷം... പുലിയെ ക്യാമറയിൽ പകർത്താനായതിന്റെ സന്തോഷം

- TEXT & PHOTOS GEENA ANOOP

കബിനിയിലേക്ക് യാത്രതിരിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരെയും പോലെ എനിക്കും ഒരു പ്രാർഥനയുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കടുവയെയോ പുലിയെയോ കാട്ടാനയെയോ കാണാൻ ഭാഗ്യമുണ്ടാകണേയെന്ന്. ഒരുവർഷത്തോളം പക്ഷികളുടെ ചിറകിന്റെ ഭംഗിതേടി അലഞ്ഞ എനിക്ക് വന്യമൃഗങ്ങളെ തേടിയുള്ള ആദ്യയാത്ര വിവരിക്കാൻ പറ്റാത്ത അനുഭവമാണ്.

ബെംഗളൂരുവിൽ നിന്നാണ് കുടുംബത്തോടൊപ്പം യാത്രതിരിച്ചത്. ഉച്ചയോടുകൂടി എച്ച്.ഡി. കോട്ടയിലെത്തി. താമസം അവിടെയാണ്. സഫാരി പോയിന്റിലെത്താൻ പിന്നെയും 18 കിലോമീറ്റർ പോവണം. ഈവനിങ് സഫാരിക്കു വേണ്ടി ഫോറസ്റ്റ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ വാൻ എത്തിയപ്പോൾ ഭർത്താവിനോടും മക്കളോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അതിൽ കയറി. ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷകളോടെ ആദ്യ സഫാരി ആരംഭിച്ചു. പക്ഷേ, പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം തകർത്തെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് കാർമേഘം കബിനിയെ പൊതിഞ്ഞു. എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും മഴ പെയ്യാം. ആ കാർമേഘക്കറുപ്പ് സഫാരി വാനിന്റെ ഉള്ളിലുള്ളവരുടെ മുഖത്തും പ്രതിഫലിച്ചു.

വണ്ടി പിന്നെയും മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. അത്യധികം ഉത്സാഹത്തോടെ കാടും മരങ്ങളും മാനുകളും മയിലുകളും മഴയെ വരവേൽക്കാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നു. കാട്ടുകോഴികൾ തിരക്കിട്ട് കൊത്തിപ്പെറുക്കാൻ തുടങ്ങി, മാനുകൾ ദൂരേക്ക് മിഴികൾ പായിച്ച് ചെവികൾ വട്ടം പിടിച്ചു. അവരുടെ മറവിൽ മയിലുകൾ തല പൊക്കി നോക്കി. കാട്ടുപോത്തുകൾ തീറ്റ മറന്ന് മഴയെ വരവേൽക്കാൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അമറി. പൂത്താങ്കീരികൾ കൂട്ടത്തോടെ ചിലച്ചുകൊണ്ട് തലങ്ങും വിലങ്ങും ചാടിനടന്നു. താമസിയാതെ, അവരെയും ഞങ്ങളെയും നനച്ചുകൊണ്ട് മഴ കബിനിയെ മൂടി. കാട്ടിലെ മഴ

പെട്ടെന്നാണ് ഒരു പിടിയാന പരിസരം മറന്ന് വഴിവക്കിൽ നനു നനുത്ത പുല്ലുകൾ തിന്നാനെത്തിയത്. ഡ്രൈവർ വണ്ടിയൊതുക്കി എൻജിൻ ഓഫാക്കി. തൊട്ടടുത്താണെങ്കിലും തിങ്ങിനിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾക്ക് കീഴിൽ ഇരുട്ടിന്റെ കൂട്ടുകാരിയായി അവൾ നിറഞ്ഞുനി ന്നു. അപ്പോഴേക്കും കൊങ്ങിണിക്കൂട്ടത്തിന്റെ ഇടയിൽ നിന്ന് കൊമ്പനും മക്കളും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. എന്റെ ആദ്യ കാട്ടാനദർശനം! അതും സകുടുംബം! മൂന്നുകാര്യം പ്രാർഥിച്ചതിൽ ആദ്യദിവസം തന്നെ ഒരു കാര്യം സാധിച്ചല്ലോ. ആ സന്തോഷത്തോടെ അന്നത്തെ സഫാരി അവസാനിപ്പിച്ചു.