பாண்டியன் சித்தப்பா

அப்பா குளுந்தாலம்மன் கோயில் பூசைக்கு சென்றுவிட்டு திரும்பி வந்தபோது பாண்டியன் சித்தப்பாவையும் அழைத்துக்கொண்டு வந்திருந்தார்.

- தி.பழனிவேல்

முதலில் அவர் எங்களுக்குச் சித்தப்பா என்றே தெரியாது. அப்பா எப்போதும்போல வழியில்‌ பரிதாபமாக நின்றுகொண்டிருந்த யாரையோதான்‌ வீட்டிற்கு அழைத்துக்கொண்டு வந்திருக்கிறார்‌ என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தோம்‌. அப்பாவுக்கு அப்படியொரு பழக்கம்‌ இளகிய மனதும்‌ கூட.

அம்மா இதற்கு நேர்‌ எதிர்‌. யாரையாவது அப்பா அழைத்துக்கொண்டு வந்துவிட்டால்‌, "இன்னும்‌ சின்னவன்‌ சாப்பிடல நா சாப்பிடணும்‌" என்று சிடுசிடுக்கத்‌ தொடங்கிவிடுவாள்‌, முகம்‌ சிறுத்துவிடும்‌.

"கொஞ்சம்‌ போல போட்டு வடியேன்‌" அப்பாவின்‌ குரல்‌ கெஞ்சலாகத்‌ தணிந்துவிடும்‌.

அப்பா யாரை அழைத்துக்கொண்டு வந்தாலும்‌ முதலில்‌ அவருக்கு குடிக்க சொம்பில்‌ தண்ணீர்‌ கொடுத்துவிட்டு தட்டுமுட்டு சாமான்கள்‌ போட்டு வைத்திருக்கும்‌ கொட்டகைக்கு அழைத்துச்‌ சென்று அங்கு கிடக்கும்‌ மரப்பெஞ்சில்‌ உட்கார வைத்துவிட்டு வருவார்‌.

வந்தவருக்கு சாப்பாடு போட அப்பாவே தோட்டத்திற்கு போய்‌ வாழை இலை அறுத்துக்கொண்டு வந்து, அவரே நின்று சாப்பாடு பரிமாறுவார்‌. வந்தவர்‌ சாப்பிட்டு முடித்தவுடன்‌ அதே பெஞ்சில்‌ படுக்கச்‌ சொல்லி தலைக்கரை கட்டை ஒன்றையும்‌ கொடுத்துவிட்டு வருவார்‌.

வந்தவர்‌ பசியாறிய மயக்கத்தில்‌ தலை சாய்த்து கால்நீட்டி படுத்திருக்கையில்‌ அப்பா சாப்பிட்டு முடித்து பல்லை குத்திக்கொண்டே ஒரு நாற்காலியைத்‌ தூக்கிக்கொண்டு போய்‌ கொட்டகை வாசலுக்கு முன்னே போட்டுக்கொண்டு ஒரு செருமலுடன்‌, "நம்பி வயல்ல மாட்டு யாவாரி தெத்துப்‌ பல்லு சாம்ப சிவத்த தெரியுமாண்ணே" என்று ஆரம்பிப்பார்‌. வரும்‌ வழியிலேயே அவருடைய ஊர்‌, பெயரெல்லாம்‌ விசாரித்திருப்பார்‌. சாப்பாடை போட்டுவிட்டு மற்ற விசாரணையெல்லாம்‌ தொடங்கும்‌.